คนสร้างสุข

บ้านม่วงเงิน หมู่ที่ 4 บ้านม่วงเงิน มีจำนวนครัวเรือนทั้งหมด 130 ครัวเรือน จำนวนประชากรทั้งหมด 342 คน เป็นชาย 166 คนหญิง 176 คน จากการวิเคราะห์ต้นไม้ของแกนนำชุม คณะกรรมการหมู่บ้าน ผู้นำศาสนา ผู้นำชุมชน พบประเด็นปัญหา 4 ปัญหา ดังนี้ 1.ปัญหารายได้ไม่พอกับรายจ่าย 2.ปัญหาเด็กไม่ได้รับการฉีดวัคซีนตามเกณฑ์ 3.ปัญหายาเสพติด 4.ปัญหาความไม่ร่วมมือของคนในชุมชน  และร่วมกันจัดทำต้นไม้ปัญหาเพื่อวืเคราะห์หาสาเหตุแลผลกระทบของปัญหาในแต่ละประเด็น พร้อมได้ร่วมกันลงมติเลือกประเด็นปัญหาเพื่อจัดทำโครงการแก้ปัญหาของบ้านม่วงเงิน โดยแกนนำชุมชนซึ่งรวมกันเรียกว่า สภาผู้นำชุมชนบ้านม่วงเงิน เลือกประเด็นปัญหา รายได้ไม่พอกับรายจ่ายเป็นปัญหาใหญ่ของชุมชน ชุมชนมีภาระหนี้สิน พึ่งตนเองไม่ได้ ทำให้ชุมชนเลือกที่จะดำเนินการโครงการในการแก้ไขปัญหารายได้ไม่เพียงพอกับรายจ่าย สร้างอาชีพเสริมให้คนในชุมชนมีรายได้ที่เพียงพอกับการยังชีพและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ชุมชนบ้านม่วงเงิน มีครัวเรือนจำนวน130 ครัวเรือนประกอบอาชีพกรีดยาง ซึ่งเป็นรายได้ที่ไม่แน่นอนช่วงฤดูฝนก็ไม่สามารถกรีดยาง วันไหนฝนตกก็ไม่มีรายได้ แต่รายจ่ายต้องจ่ายทุกวัน ทำให้เกิดปัญหาเศรษฐกิจในครัวเรือน ที่ปัจจุบันคนในชุมชนมีปัญหาหนี้สินสินเพิ่มขึ้น จาการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เช่น ด้านอาหาร ค่าเล่าเรียนบุตร สินค้าอุปโภคบริโภคและอุปกรณ์สื่อสารเช่น ค่าโทรศัพท์มือถือ ค่าผ่อน รถ ค่าอาหารลูกไปโรงเรียน ค่าอาหารในครอบครัว รายได้จากการกรีดยางอย่างเดียวไม่เพียงพอ เนื่องเศรษฐกิจตกต่ำรายได้จากการกรีดยางครอบครัวละวันละ500-600 บาท รายได้เฉพาะจากการกรีดยางส่วนรายได้เสริมไม่มี  ทำให้เกิดภาวะรายได้ต่ำ รายได้ไม่พอกับรายจ่าย เกิดภาวะหนี้สินที่มา  จากการกู้ยืมในระบบเช่น กองทุนหมู่บ้าน กลุ่มออมทรัพย์ ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ การเล่นแชร์ในชุมชนทำให้ครอบครัวขาดความมั่นคง ประกอบค่านิยม "ซื้อทุกอย่างที่อยากกินกินทุกอย่างต้องซื้อ" บางครอบครัวออกไปทำงานนอกชุมชน ไปทำงานประเทศเพื่อนบ้าน ทำให้เกิดช่องว่างความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวและชุมชน รายได้ต่ำ ค่าครองชีพสูงทำให้ไม่สามารถส่งลูกเรียนหนังสือได้ บุตรหลานออกจากโรงเรียน ทำให้เป็นปัญหากับชุมชน ลักเล็กขโมยน้อย เยาวชนกินน้ำกระท่อม เป็นปัญหาของชุมชน ครอบครัวและชุมชนจะมีความสุขได้นั้น คนในชุมชนต้องมีอาชีพมั่นคง มีรายได้ที่พอเพียงในการยังชีพ มีความเป็นอยู่ดี ทั้งรายได้และความมั่นคงในการประกอบชีพ ในที่ประชุมคณะกรรมการสภาผุ้นำชุมชนจึงได้เสนอแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในชุมชน กล่าวคือ การสร้างอาชีพเสริม เพิ่มรายได้ ลดรายจ่ายและการออมเงิน เพิ่มสร้างความมั่นคงในชีวิต และเป็นชุมชนที่จัดการตนเองได้โดยใช้ทรัพยากรทั้งคนในชุมชน หน่ยวงานในท้องถิ่น ตลอดจนทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมในชุมชน นำหลักการทางศาสนาอิสลามความพอเพียงมาใช้ในชีวิตประจำวัน ดังคำกล่าว พอดีเพียงพอดีนำไปสู่ชีวิตที่เป็นสุข อนึ่ง สถานการณ์การระบาดของไวรัสโควิด-19 ในขนะนี้เป็นวิกฤตที่เกิดขึ้นโดยที่ไม่มีประเทศใดในโลก คาดการณ์และเตรียมที่จะรับมือกับการเพิ่มขึ้นของจำนวนผู้ติดเชื้ออย่างรวดเร็ว หลายประเทศมีมาตรการต่างๆ เพื่อ ชะลอการระบาด เช่น การไม่รับผู้ที่เดินทางมาจากประเทศกลุ่มเสี่ยง การมีมาตรการกักกันบริเวณของบุคคลกลุ่มเสี่ยง อย่างไรก็ดี มาตรการที่หลายๆ ประเทศใช่ร่วมกับมาตรการอื่น ๆ คือ การล็อคดาวน์ ซึ่งเป็นการระงับกิจกรรมหลาย ประเภทที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสทันที เพื่อจำกัดการเคลื่อนที่ของกลุ่มคนและลดการ สัมผัสใกล้ชิด องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) แสดงความเป็นห่วงต่อภาวะความไม่มั่นคงทาง อาหาร ซึ่งมีอยู่แล้วแต่เดิมในหลายประเทศ แต่ผลกระทบจากโควิด-19 จะซ้ำเติมให้ภาวะนี้รุนแรงมากขึ้นเกือบเท่าตัว จะมีผู้คน 265 ล้านคนที่เสี่ยงอดอยากขาดแคลนอาหาร ทั้งนี้เหตุการณ์การระบาดของโควิด-19 ที่เกิดขึ้น ส่งผลกระทบต่อภาคเกษตรกรรมและอาหาร 3 ระยะ ได้แก่ 1) ในช่วงระยะแรกที่เกิดจากความตื่นตระหนก จะส่งผลทำให้เกิดการสะสมเสบียงและกักตุนอาหาร 2) ช่วงระยะกลาง จะกินเวลาตั้งแต่การล็อคดาวน์ ไปจนกว่าจะสามารถควบคุมการระบาดได้ จะทำให้เกิดปัญหาตลอดห่วงโซ่ของระบบ อาหาร ตั้งแต่การผลิต โรงงานแปรรูป การขาดแคลนแรงงาน หรือมาตรการกักกันโรคส่งผลกระทบต่อการทำงาน และ การขนส่งและกระจายผลิตผล ไปจนถึงผู้บริโภคไม่สามารถเดินทางได้โดยสะดวก
การมีอาหารไม่หลากหลาย ในขณะที่ ผู้มีรายได้น้อยและคนตกงานไม่มีเงินพอที่จะซื้อหาอาหารได้อย่างเพียงพอ 3) ช่วงระยะยาวที่เกิดขึ้นจากสภาวะ เศรษฐกิจตกต่ำ ซึ่งจะเกิดขึ้นทั้งในระดับประเทศและระดับโลก และผู้ที่จะได้รับผลกระทบมากที่สุดคือ คนยากจนและผู้ มีรายได้น้อย ธนาคารแห่งประเทศไทย ประเมินตัวเลขคนตกงาน ว่ามีเกือบ 8 แสนคน และมีคนที่มีโอกาสได้ทำงาน แต่ทำงานน้อยลงสัปดาห์ละไม่เกิน 10 ชั่วโมง ซึ่งเป็นผู้มีรายได้ลดลง อีกประมาณกว่า 2 ล้านคน เท่ากับว่า คนจน คน ตกงาน คนรายได้น้อย อาจมีรวมถึง 7 ล้านคน หรือคิดเป็น 10 % ของประชากรทั้งหมด เมื่อรายได้ลดลง ย่อมกระทบ ต่อปากท้อง การเข้าถึงอาหาร เพราะกว่าครึ่งของรายได้ที่หนึ่งครัวเรือนหามาได้ คือ ค่าอาหาร ชุมชนบ้านกาโต เป็นอีกชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากโค วิด-19 ระบาด มีสมาชิกในชุมชนได้รับผลโดยตรง5ครัวเรือนและโดยอ้อมหลายครอบครัวไม่สามารถไปประกอบอาชีพ ได้เนื่องจากบางพื้นที่ไม่อนุญาติให้คนนอกเข้าพื้นที่ จากการสำรวจผู้ที่ได้รับผลกระทบใน ชุมชนฯ เบืองต้นพบว่า หลายรายในหลากหลายอาชีพได้แก่ กรีดยาง ทำนา ก่อสร้าง ร้านต้มยำ ลูกจ้างต่างๆได้รับผลกระทบจากการระบาทของโควิด ทำให้ราคายาง ข้าวเปลือกตกต่ำจำนวนครัวเรือนที่ได้รับผลกระทบ 60 ครัวเรือน ส่งผลทำให้ครอบครัวสมาชิกขาดรายได้หลัก ไม่เพียงพอในการดูแลครอบครัว อีกทั้งยังมีคนว่างงานจากการประกอบอาชีพในประเทศเพื่อนบ้าน จำนวน 5 ครัวเรือน เดิมมีรายได้ เดือนละ 15,000 บาทซึ้งทำให้ปัจจุบันขาดรายได้เนื่องจากไม่สามารถไปประกอบอาชีพได้จึงทำให้เกิดรายจ่ายมากกว่ารายรับ และมีหนี้สินต่างๆได้แก่ค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถ ค่าเทอมลูก และหนี้นอกระบบ ทำให้ส่งผลด้านสังคมต่อเนื่องเป็นลูกโซ จากข้อมูลดังกล่าวข้างต้น คณะกรรมการชุมชนบ้านกาโต เห็นว่าโครงการส่งเสริมอาชีพ บ้านกาโต เป็นโครงการที่สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบันที่ไม่ควรออกจากพื้นที่ เพื่อลดการแพร่ระบาดของโรคโควิค 19 ประสบปัญหาอยู่ ณ ขณะนี้    และทางชุมชนมีต้นทุนเรื่องเครื่องจักรและอาจารย์ที่จะสอนทำกระเป๋าได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และเพิ่มรายได้แก่ครัวเรือนและยังสามารถประกอบเป็นอาชีพหลักในครอบครัวได้ ดังนั้น คณะกรรมการ ชุมชนฯ จึงประสงค์ขอสนับสนุนงบประมาณเพื่อจัดทำโครงการส่งเสริมอาชีพ บ้านกาโต” ชุมชนบ้านกาโตเพื่อส่งเสริมให้สมาชิกในชุมชนเกิดการร่วมตัวกัน พัฒนาฝีมือและเสริมอาชีพ เพื่อช่วยเพิ่มรายได้ครัวเรือน พัฒนาต่อยอดให้เป็นสินค้า otop ของชุมชนฯ